BİR İNSAN ÖMRÜNÜ NEYE VERMELİ?

Öğrencisinin Gözünden Prof.Dr. Necati Dedeoğlu

Dr. Mustafa Nevzat GÜLÇELİK*

Bir insan ömrünü neye vermeli ,

Tükenip gidiyor ömür dediğin ,

Yolda kalan da bir, yürüyen de bir,

Savrulup gidiyor ömür dediğin.

Bir insan ömrünü neye vermeli,

Para mı onur mu kaç dikenli yol?

Ağacın köküne inmek mi yoksa ,

Çırpınıp duruyor yaprak dediğin.

Bu türküyü her dinleyişimde Necati Hoca gözümün önüne gelir. O ve O’nun “Halkın Sağlığı”na adadığı ömrü, ağacın köküne inmek için bitmek tükenmez bir enerjiyle yaptığı çalışmalar, her birimizin iyi bir doktor olması için yaprak gibi çırpınarak anlattığı dersler, hazırladığı stajlar ve programları canlanır gözümde.  1989 yılında mecburi hizmet yaptığım Denizli’ye bağlı bir kasabadaki kahvenin önünde çay içerken “Biz öğrencilerimizi mezun ettikten sonra peşlerini bırakmıyoruz, tayin oldukları yere gidip bir de onları nasıl çalışıyorlar diye denetliyoruz” deyişi yankılanır kulaklarımda, kasabanın  Orman Çeşmesi ‘nde çevreye atılan pet şişeleri toplayışını anımsarım. Tunceli’nin Ovacık Sağlık Ocağı’nda görev yaptığı zamanlarda, appendiksitli çocuk hastasının şehre ulaşımından operasyona alınıncaya kadar başından geçenleri anlatırken bütün sınıf Hoca’yı nasıl alkışladığımızı düşünürüm.

Öğrencileri olarak biz O’ndan doktor olmanın sorumluluğunu, çalışkan olmanın anlamını, çevre ve doğa kavramını, sevgisini yaşayarak öğrendik.  O’nu tanımış olmakla, O’nun öğrencileri, meslektaşları olmakla ne kadar gurur duysak azdır.

Sevgili Hoca’m, size sağlıklı, mutlu ve uzun bir ömür diliyoruz.

 *Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi  1988 mezunu,

   Plastik ve Rekonstruktif Cerrahi Uzmanı/Manavgat